Herken de levensontdekker
“Ik besefte dat ik dichter bij mezelf mag blijven”
In gesprek met Levensontdekker Colin
Je bent in het leven nooit uitgeleerd. Er zijn altijd weer nieuwe inzichten te ontwaren die je op een ander spoor brengen. Vaak gebeurt dat in contact met anderen. Dan ontdek je samen waar het voor jou in het leven om draait. Dat is precies wat een levensontdekker doet. En die schuilt in iedereen. Zoals ook in Colin Giroth. Misschien herken je je wel in zijn verhaal.
“Ik kwam uit een burn-out, niks lukte me. Vanaf dat moment ben ik gaan onderzoeken hoe ik als het ware uit dat hoofd kom en meer vanuit mijn hart kan denken. Ik zeg nu altijd: het lichaam, mijn gevoel bepaalt, mijn geest beslist puur praktisch: past het in de agenda, bijvoorbeeld. En zo klinkt het alsof ik de oplossing gevonden heb. Maar dat in de praktijk brengen is iets waarin ik een leven lang nog veel te ontdekken heb.”
Heling als rode draad
“In mijn persoonlijk leven en in mijn werk als creatief ben ik veel bezig met herstel en heling. Ik kom uit de commerciële wereld met veel deadlines, maar werk nu in het sociaal domein. Daar breng ik met liefde mijn persoonlijke ervaringen in, bovenop mijn professionele kennis. Het effect daarvan zie ik direct bij mijn medemens, maar ook bij mezelf. Het werkt helend.”
Opgetild
“Bij de organisatie waar ik werk, leggen we de nadruk op geestelijke gezondheid en zelfregie. Ik ontwikkel concepten, zoals ‘Voor elkaar boksen’. Daarbij moedig ik mensen aan tot zelfexpressie door te boksen. Mensen met angststoornissen, paniekaanvallen of somberheid. Er was bijvoorbeeld een dame die niet verder kon kijken dan de neuzen van haar schoenen, door haar depressie. Maar elke keer dat ze kwam, zag ik haar vooruitgaan. Vanuit haarzelf, maar ook doordat anderen haar als het ware optilden. Zo tof om te zien.”
‘De lezing verraste mij en bracht inhoudelijke verdieping’
‘Doelen najagen’ wordt ‘je laten verrassen’
“Wat er tijdens zo’n ‘Voor elkaar boksen’-sessie gebeurt, sterkt mijn overtuiging dat er veel in een mens zit. Iets wat je niet in materie kunt uitdrukken. Dat heb ik ook gemerkt toen ik probeerde die burn-out achter me te laten. ‘Hoe trek ik mezelf het moeras uit’, heb ik me vaak afgevraagd. Dat doe je op je eigen tempo en eigen manier. Ik ben nu iemand die veel probeert te ontdekken in het leven, die zich graag laat verrassen en niet langer gericht is op doelen najagen. Dat is gekomen na die burn-out. Noem het op en ik heb het gedaan. Van brieven schrijven aan mezelf, zelfportretteren, een instrument op gevoel leren spelen, tot astrologie, affirmaties en pendelen. Of vollemaanwandelingen, moodboardworkshops, liedjes schrijven en lezingen bij Iederal.”
Met zachte ogen
“Die lezingen lijken wat haaks te staan op mijn streven om uit mijn hoofd te raken. Maar dat is juist niet zo. Ik stel me tijdens een lezing volledig open, ik kijk de wereld en mezelf met zachte ogen aan. Je kunt er andere invalshoeken dan de jouwe tot je nemen, zonder dat je daar iets van hoeft te vinden. Heel anders dan bij mijn creatieve werk midden in de wereld, waar oordeel juist wel belangrijk is. De laatste lezing die ik bijwoonde ging over liefde binnen een langeafstandsrelatie en liefde voor jezelf, over hoe je dichter bij jezelf mag blijven. Dat besef raakte mij. Al was de lezing best feitelijk en ben ik eigenlijk meer van het spirituele. Het verraste mij en bracht inhoudelijke verdieping.”
Tikje minder serieus
“Mijn laatste levensontdekking is dat ik ook plezier mag maken in het leven. Het was een eyeopener dat lol maken niet wordt aangeleerd. Ik probeer al langer lichter in het leven te staan, maar ben ook nog veel met herstel bezig. Dat kon ik niet verbinden aan echt plezier maken. Tot iemand tegen me zei: ‘Om te helen moet je juist plezier maken.’ Dus ben ik het keuzevak drama van de opleiding Social Work gaan volgen. Dat is participatief theater, waarin je taboes doorbreekt en kan lachen om je fouten. Daar komen heling, plezier en uit je hoofd raken allemaal samen. Mijn innerlijk kind leeft en heeft de tijd van zijn leven!”
